Zagram solowy recital. Oczywiście w ramach poszerzania horyzontu jako fotograf. Profesor Zbigniew Łagocki powiedział (słyszałem na własne uszy), że fotografia jest trudną sztuką, bo wymaga szerokich doświadczeń, dojrzałości, świadomości. Ten koncert to jeden z etapów mojego dojrzewania. Ach, jak długo dojrzewałem! (do zagrania koncertu)
Rzucę wszystko na jedną szalę, rzucę siebie w przepaść. Przy świadkach (czyli przy Was) To nie będzie jakieś tam pitu-pitu. Wóz albo przewóz. Ostatecznie – triumf. Dla niego staje się przed publicznością.
O recitalu: Piotr Kubic, jazzowe tematy i improwizacje na pianie.
3 marca 2017, godz. 19.00, Teatr Barakah ul. Paulińska 28 Kraków.
Piotr Kubic – jazzowe tematy i improwizacje na pianie (koncert)
Samotność – Opowieść
Bohater może liczyć tylko na siebie. To jego świadomy wybór. Ciekawość miesza się z lękiem, śmiałość z nieufnością, pociąga przygoda, zagadka, zmaganie.
Opowieść powstaje, gdy przekształcają się emocje. Spokój, strach, strata, nadzieja, walka, przegrana, zwycięstwo. W trakcie przemian powstaje wrażenie historii, choć mija tylko kilka minut. Jazzowe tematy to pretekst do opowiedzenia własnej historii. Jej ramy zostały pierwotnie narzucone, ale marzeniem bohatera jest przełamywać ograniczenia wspólnie ze słuchaczami.
Piotr Kubic zaczął grać na pianinie w wieku siedmiu lat. Szkołę Muzyczną pierwszego stopnia skończył na fortepianie i gitarze, zaś w Szkole Muzycznej II stopnia grał na organach. Największą jego pasją jest improwizacja, uczęszczał na zajęciach jazzu i grał w krakowskich klubach. Po piętnastoletniej przerwie wraca do gry wraz z wokalistą Pawłem Kupskim, przygotowując recital pt. „Trochę drogi już za nami”. „Jazzowe tematy i improwizacje” to solowy program, który powstał przy wykorzystaniu kilkunastoletniego doświadczenia wyniesionego z pracy teatralnej.
Piotr Kubic od 1999 roku pracuje w Teatrze Bagatela, początkowo jako realizator dźwięku, potem fotograf. Realizuje również krótkie filmy. Współpracował m.in. z kompozytorami Stanisławem Radwanem i Krzesimir Dębskim. W 2013 roku został wymieniony jako twórca opracowania muzycznego w spektaklu „Pokój na godziny” w reżyserii Waldemara Śmigasiewicza. W 2004 roku otrzymał list pochwalny od Zygmunta Koniecznego za realizację dźwiękową „Sztukmistrza z Lublina”. Pisze opowiadania i felietony, zajmuje się fotoreportażem.