Był słoneczny ranek, kończyła się zima, jasny dzień zapowiadał nadejście kolejnych, coraz jaśniejszych, aż do wiosny. Leżeli obok siebie, ciepłe światło słońca przenikało zza okna. Czas zdawał się nie płynąć, żadnych zobowiązań, spraw do załatwienia, żadnych konieczności czy presji. Na razie. – Ile chciałabyś mieć dzieci? – zapytał. „Dziwne, że to on zapytał.” – pomyślała… Czytaj dalej Czwórka w jego marzeniach
Cztery sekundy między kobietą a mężczyzną.
Kobieta, śmierć, rozstanie.
Wiesiek nie przestawał myśleć o tamtej dziewczynie. To nie był pierwszy raz, kiedy myślał o dziewczynie, ale rzadko zdarzało mu się myśleć o właśnie takiej, w taki sposób, i tak długo. Było to na Rondzie Ofiar Katynia. W sumie można powiedzieć, że tam się kończy Kraków. Tak praktycznie się kończy. Autobusy jadąc ulicą Josepha Conrada… Czytaj dalej Na Rondzie Ofiar Katynia
Trzy fotografie Ronda Mogilskiego w Krakowie, nocą.
Alicja, portret kobiety
Osoba, której nie znałem, którą widziałem tylko kilka razy, lecz była stałą postacią Krakowa, krakowskiego Rynku. Już jej nie zobaczę. 16 czerwca 2005 roku zrobiłem zdjęcie – Zdzisława Solska wróży chłopakowi o rysach dalekowschodnich. Siódmego stycznia 2014 roku, po próbie w Teatrze Bagatela na ul. Sarego 7 szedłem na ul. Karmelicką, przez Rynek. W niszy… Czytaj dalej Dzidiana – krótka, anonimowa historia
Tomuś, kolega ze studiów, opowiada, a w tym opowiadaniu główną rolę gra kobieta.
Przez sen dotarł do niego bodziec. Coś dotknęło jego ramienia. Znał to wrażenie. To nie pierwszy raz, to nie dziwne. Drobne, delikatne palce. Będące częścią małej, zgrabnej dłoni. Wślizgiwały się, dotarły do ramienia, między poduszką a policzkiem. Jego policzkiem. Znał tę dłoń i te palce. Był zatem spokojny. „Jaka zgrabna dłoń” – pomyślał, jak myślał… Czytaj dalej Zgrabna dłoń na ramieniu
Ta sama klatka schodowa, w dziesięciopiętrowym bloku. Nie taka sama, odnowiona, zdaje się. Ale windy są te same i takie same. Poprzypalane papierosami przyciski pięter…? Blachą pokryte ścianki. Tutaj, na piątym piętrze, dziewiętnaście i pół roku temu, stanęliśmy za załomem, Daniel i ja. Był grudzień, na zewnątrz nie przymarznięty śnieg, lekka bryja. Wcześniej, w domu… Czytaj dalej Dziewiętnaście i pół roku temu