Ludzie próbują sklecić coś w swoim życiu. Życie polega na kleceniu. Życie płynie, o ile coś się kleci. Kleci się, jeśli czuje się tego sens. W zasadzie klecąc nie pyta się o sens, sens wynika sam z siebie, czy się go czuje…? Może nie. Pytania o sens zaczynają się wtedy, kiedy nie czuje się sensu,… Czytaj dalej Klecenie, sensu
W Transylwanii, obok wioski Finișel, rejon Cluj-Napoca, Rumunia.
Przeszukuję archiwum moich zdjęć by znaleźć te, które mogłyby być kwintesencją teatru. Problem polega na tym, że w takim zdjęciu na plan pierwszy powinien wysuwać się teatr jako taki, a nie spektakl teatralny, który akurat był fotografowany. Odpadają więc zdjęcia np. reklamowe, które mają pokazać atrakcyjnie spektakl. W poszukiwanym zdjęciu musi być pewne zapętlenie, sięgnięcie… Czytaj dalej Zdjęcie — kwintesencja teatru
Tuż przed północą zerwał się zachodni wiatr. Pędził rozległymi polami na długich pagórkach, wdarł się w wąską dolinę u zbiegu dwóch wzniesień, która wyglądała jak wyżłobiona wielkim ostrzem dociśniętym od strony nieba. Zabrał stamtąd lepki zapach wilgoci, poniósł w górę, w szpaler nagich jesionów, wyznaczających drogę w stronę osiedla. Dotarłszy do pierwszej linii zabudowań zwolnił,… Czytaj dalej Tuż przed północą
Cztery dni temu – w teatrze we Frankfurcie, „Rewizor” Gogola. Przed spektaklem na foyer – przede wszystkim kobiety, umawiają się i przychodzą we dwie, trzy, cztery. Bardzo niewiele par kobieta–mężczyzna. To odwrotnie niż w Polsce. Spektakl trwał dwie i pół godziny bez przerwy. Po około godzinie wyszło jakieś dziesięć osób, po dwie, trzy, w różnych… Czytaj dalej We frankfurckim teatrze
Instagram ruszył z zarabianiem pieniędzy, efektem jest zmiana sposobu wyświetlania zdjęć. Wortal socialpress.pl podaje dziesięć zasad, według których firmowe konto na Instagramie ma odnieść sukces. Jednocześnie ogłasza, że zdjęcia z większą liczbą polubień będą się wyświetlały jako pierwsze, a zdjęcia z niewielką ilością „serduszek” mogą być pomijane i przestać się wyświetlać innym użytkownikom. Czytam oba… Czytaj dalej Dyktatura „lajku”
Wieczór. Noc. Światła za oknem, nie takie bliskie, bo za ogrodem. Kiedy się zalistni, nie będzie ich widać. Wszystko, co przepuszcza się przez maszynkę do codzienności… wszystko to zostało gdzieś na drodze, przed przedostatnim zakrętem, tam, skąd jeszcze nie widać osiedla. Potem pięćdziesiąt metrów od przystanku – tylko spokój. Chodnikiem, po kruszących się płytach nieco… Czytaj dalej Przed ostatnim zakrętem
Czym zajmuje się garderobiana w teatrze? Zobacz w niespełna dwie minuty.
W dyskusjach internetowych, na forach, w komentarzach pod artykułami, na facebooku i wszędzie indziej, czytający w pierwszej kolejności próbują odgadnąć, czy ten, kto pisze, jest z nimi, czy przeciwko nim. Czy należy do tej samej grupy, wyznającej te same poglądy, czy do przeciwnej. W pierwszym przypadku wspierają go, bronią przed adwersarzami, podnoszą mu ręce. W… Czytaj dalej Ważniejsze „z kim”, mniej ważne „co”
Kanapka w fotografii to złożenie dwóch albo więcej negatywów ze sobą, włożenie ich razem do powiększalnika i naświetlenie takiego układu na papierze. Dwa różne obrazy, z dwóch różnych miejsc (albo i więcej) i różnych czasów zaczynają się przenikać. Tworzą nowy obraz, połączenie, konglomerat tak, że trudno rozwikłać, co należy do pierwszego obrazu a co do… Czytaj dalej Kanapka